niedziela, 5 października 2014

Dzień Mamy w środku roku... z łezką w oku:-))))

W ostatni poniedziałek września spotkała mnie prawdziwa niespodzianka i ... zaszczyt. Otóż w ramach akcji zainicjowanej w zerówce Małej M. ,,Święto Mamy przez cały rok'', zostałam - jako pierwsza z mam - zaproszona do uczestnictwa w zajęciach. Moim zadaniem było jedynie samej wybrać jakąś książkę, którą chętnie czytałam jako dziecko bądź czytam swoim dzieciom ... i w klasie odczytać ją koleżankom i kolegom naszej pięciolatki. Zaproszenie wręczono mi w piątek, więc na wybór lektury nie miałam dużo czasu. Zdecydowałam się zatem na zabawne opowiadanie autorstwa Renaty Piątkowskiej ,,Zabawa w chowanego'' z książki ,, Ciekawe, co będzie jutro?''. Miało być bowiem krótko, a do tego zabawnie. Choć piątkowe wydarzenia w domu nie napawały optymizmem i spowodowały bezsenną nockę, musiałam dzielnie się trzymać, by nie zawieść Małej M. I tak w niedzielny wieczór przygotowałam ubrania, w poniedziałkowy poranek - zrobiłam makijaż (także na życzenie naszej pięciolatki) i ... z książką pod pachą pomaszerowałam do szkoły. Oczywiście, równie strojnie ubrałam Małą M., dla której także miał to być szczególny dzień!!!

Sama byłam bardzo przejęta. Ciekawa byłam, co będzie się działo na zajęciach. Nie pozostało mi jednak nic innego, jak tylko cierpliwie czekać. Wiedziałam, że będą emocje..., ale nie podejrzewałam, że aż takie. Otóż już po podejściu do klasy poczułam się wyjątkowo i ... z wrażenia zaniemówiłam na sekund pięć:-) Na drzwiach bowiem widniał napis przypominający o dzisiejszym święcie wraz z informacją, że to właśnie ja, mama Małej M. będę dziś gościem. Poczułam się ważna i bardzo wzruszona!!!

Za moment otworzyły się drzwi klasy, a w nich pojawiła się Mała M., mówiąc:

Zapraszam Cię, mamo, do wspólnej zabawy!!! (jeśli dobrze pamiętam:-)))

Poczułam jak nogi uginają mi się z wrażenia... Weszłam do klasy, gdzie zajęłam honorowe miejsce ... i czekałam na rozwój wydarzeń. Były wspólne pląsy, czytanie bajki, zabawa w sklep, w którym sprzedawałam dzieciom owoce, itp itd. Najbardziej jednak zapadła mi w pamięć chwila, gdy tuż po wejściu do klasy zasiadłam na krześle, a moja córka została poproszona o przedstawienie mnie swoim koleżankom i kolegom. Sama byłam ciekawa, co powie:-) Patrzyła na mnie takimi oczami, jak zawsze, pełnymi szczęścia i miłości (kto Małą M. zna osobiście, wie o czym mówię:-)). Chwila przedstawienie mnie innym nie należała do łatwych. Mała M. bowiem, zazwyczaj gadająca non stop, zamilkła ....i z trudem wycedziła zaledwie (albo AŻ) trzy zdania. Nie w ilości jednak siła:-)

Dla mnie był to najbardziej wzruszający moment ... Najpierw, gdy padła prośba o przedstawienie swej mamy, Mała M. rzekła:

To jest ..... (i podała me imię)...

Zaległa cisza... jak dla mnie długa... Wydawało mi się, że już nic więcej o swojej mamie nie powie. I tak wystarczyło, jak na mnie patrzyła:-)))

Zaraz jednak dodała:

Moja mama jest KOCHANA!!!

Uff!!! Odetchnęłam... Wpatrywało się we mnie 21 par oczu i wyczekiwało, co też ta nasza pięciolatka jeszcze im powie. Mała M. milczała....

Pani jednak czekała... Już myślałam, że wychowawczyni rozpocznie spotkanie ... ale nagle Mała M. rzekła ostatnie zdanie. Słowa, które poruszyły mnie tak bardzo, że poczułam się, jak owe dzieci siedzące w siadzie tureckim na dywanie.  Na słowa :

NIE MA NA ŚWIECIE LEPSZEJ MAMY!!!

ścisnęło mnie w gardle i łzy popłynęły do oczu... A tu tyle par oczu we mnie wpatrzonych. Byłam bezsilna i bezradna, obezwładniona szczerością serca mej córki.... Z trudem powstrzymałam potok łez. Kilka jednak i tak uroniłam, bo sytuacja mnie przerosła:-)

Ten moment i te słowa od tej chwili przechowuję na dnie mego serca!!!!

Chyba dalsze słowa komentarza są zbędne .... Pozdrawiam!!!

P.S. W wolnej chwili będzie i fotka lub dwie:))

Brak komentarzy: